Açıklama

İnsan yaşamında ekmek, su, hava kadar önemli bir diğer şey de manevi varlığıdır. Her canlıda olduğu gibi insanoğlu da yaşantısı esnasında rahat ve emniyetli bir hayat sürmek ister. Tabi bunu yaparken de kendine yakın insanlarla beraber hareket etmesinin avantajlarından istifade etmeye çalışır. Bu insanlar aynı soydan, kandan gelen, aynı şeylerde üzülüp aynı şeylerde de sevinen insanlar olmalıdır. Bu durum, en küçük aileden koca imparatorluklara kadar yüzyıllarca bu şekilde sürüp gitmiştir. Toplumları birbirine bağlayan bu manevi değerler, o toplumun zenginliği olduğu gibi o topluma dışarıdan gelebilecek tehlikelere karşı bir bütün halinde hareket ederek tehlikenin daha az zararla atlatılmasını da sağlamaktadır.

Küçük ya da büyük olsun her toplumun, dahil olduğu yapının değerlerini bilme ve o değerleri kendilerinden sonraki kuşaklara da aktarma mecburiyeti vardır. İnsanların geçmişlerini öğrenmeleri, onların dış etkenlere karşı daha savunmalı olmasını sağlayarak, bağlı olduğu topluma karşı aidiyet duygusunu da artırıcı bir niteliği haizdir. Aksi taktirde bu duygu eksikliği içerisinde olanlar arasında o toplumu birbirine bağlayan bağlar kopar, bireyler sahipsiz kalır ve bir rüzgarla savrulan yapraklar gibi oradan oraya savrulurlar.

YAZAR HAKKINDA

Vedat Ardıç, 1957 yılında Nevşehir ili Kozaklı kazasının Karasenir köyünden İstanbul’a göçen Karasenirli Hacıosmanoğullarından Mevlüt oğlu Selahattin Ardıç (1933-2017) beyefendi ile yine Karasenir köyünden Bektaşoğulları’ndan İbrahim Komser’in kızı Semiha Ardıç (1940-2020) hanımefendinin üç çocuğunun ikincisi olarak İstanbul Şişli’de 1962 yılında doğmuştur.

Yükseköğrenimine Erzurum Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü’nde 1979 yılında başlamış ve 4 yıl süren üniversite hayatı 1983 yılında nihayetlenmiştir. 1985 yılında ilk olarak atandığı Gaziantep Araban Lisesi tarih öğretmenliği görevini 1989 yılına kadar devam ettirmiştir. 1989 yılında İstanbul Üsküdar’daki Beylerbeyi Lisesine tarih öğretmeni olarak görevlendirilmiş ve bu okulda idareci olarak 1994 yılına kadar kalmıştır. 1994 yılında Ümraniye’de ikametine yakın Atakent Lisesi (sonradan adı Atakent Şehit Selçuk Paker Anadolu Lisesi olacak) olan lisede 26 yıl tarih öğretmeni olarak çalışarak, 27 Temmuz 2020 tarihinde 35 yıllık öğretmenlik kariyerini tamamlayarak emekli olmuştur.

Yazar, evli olup üçü kız ve biri erkek olmak üzere dört çocuk babasıdır. Ayrıca yazarın bir de torunu bulunmaktadır. Yazarın basılı ilk çalışması “Karasenirlilerin Gizli Tarihi” isimli bu eser olup halen Anadolu Türk Tarihi, özellikle de Orta Anadolu Türklüğünün demografik yapısı üzerine araştırmalar yapmaktadır.